زندگی روی خط تعادل

یک ضرب المثل چینی هست  به این مضمون که می گه وقتی از راه رفتن خسته شدی بدو.

امروز صبح بعد از نماز خوابیدم. چون واقعا کسل بودم و بیدار موندنم بیفایده بود. راستش پشتکارم داره کم میشه. الان پشیمونم که چند ساعت مفید را که می شد استفاده کرد خوابیدم. 

هر چند که چند روزی هم که بیدار موندم در واقع خودم را به زور بیدار نگه داشتم و هیچ کار مفیدی نکردم.  اما آیا خوابیدن باعث شد سرحال تر بیدار شم؟؟؟ جواب معلومه نه!

پس باید برای اینکه از بیدار موندنم نهایت استفاده را ببرم برنامه ریزی کنم. این یکی دو ساعت خواب بعد از نماز بیشتر منو کسل و خواب آلوده می کنه. باز هم باید تمرین کنم. امروز خیلی سنگین و سخت از رختخواب اومدم بیرون. ناامید و بی رمق و متاسف از اینکه توی این دوره هم نمی تونم همونطور باشم که می خوام. اما بعد به خودم گفتم همه این دوره ها تمرینه. تمرین برای اینکه عادتهای بد را با عادتهای خوب جایگزین کنم. اگر هر بار امتحان می کنم و نمیشه یعنی باید روشم را درست کنم. اگر به جای تمرکز بر روی بهبود خودم را ببازم و نا امید بشم که چیزی عوض نمیشه . خلاصه با این فکرها به خودم دلداری دادم که نهایتا دو یا سه ساعتت را از دست دادی مواظب باش بقیه روز را از دست ندی! به خودم قول می دم امروز را تبدیل به یکی از بهترین روزها کنم. به خودم قول می دم از امروز نهایت استفاده را ببرم و به همه برنامه هام  برسم. فردا درباره کارهای امروزم و اینکه چقدر به برنامه هام رسیدم حتما خواهم نوشت.

پ ن : خدایا فقط خودت می دونی من در چند تا جبهه دارم تلاش می کنم! پس خودت کمکم کن!